Sonbahar, güz, hazan... Hep aynı mevsimin farklı isimleri. Hazan mevsimi...

Hüzün veya hüznün mevsimi olarak da anılmasından da anlayacağımız gibi insanlara hüzün verir sonbahar. İnsanlara ölümü hatırlatır. İnsan nasıl tek tek ölüme giderse, yapraklar da öyle tek tek dökülür. Fakat aslında her ikisi için de bir yok oluş değildir bu. Bir yenilenme, bir yeniden doğuştur. Sevenlerin sevdiğine kavuştuğu, küslüklerin son bulduğu, yüreklerin heyecanla dolduğu mevsimdir sonbahar..

Sonbahar mevsiminde hiç ormana çıkıp ağaçlar arasında dolaşmayı denedin mi? Baharın o yeni çiçeklenmiş ağaçlarını asla aratmaz ve seni bir renk cümbüşü karşılar. Sonbahar ile birlikte sarı,turuncu ve kırmızıya bürünmüş yaprakların arasında dolaşmak ve ağaçlardan dökülen yapraklar üzerinde gezerken çıkan çıtırtı seslerini dinlemek insana terapi gibi geliyor..

Ah! Neredeyse söylemeyi unutuyordum çiçeklerin sadece ilkbaharda açtığını sanıyorsun değil mi? Hayır tabiki de! İşte tamda bu yüzden bu güzel mevsimde seven sevdiğine gül versin, tatlı sözler söylesin..

Gül verenin elinde gül kokusu kalır…

Eliniz de diliniz de gül koksun...